Ik vind het zelf altijd leuk om wat meer te lezen over de maker of de ideeën achter een product. Dus vandaar deze blog over het ontstaan van het gepersonaliseerde nachtlampje. De grap is eigenlijk dat het nooit het idee was om een nachtlampje te gaan maken.
Het begin: het product ontstond eigenlijk per toeval
Dit klinkt misschien een beetje stom, maar het product is eigenlijk ontstaan uit een ander idee dat "verkeerd uitpakte". Ik had namelijk een alternatief bedacht op het standaard geboorte bordje. Je weet wel dat bordje met daarop de naam, het gewicht, de lengte en geboortedatum van je kindje. Ik heb er zelf ook zo één, die hangt nog op de gang bij mijn ouders. De mijne is van porselein met daarop een klein meisje gekleid. Volgens mij heeft mijn tante die nog zelf gemaakt.
De sentimentele waarde is groot
Echt zo'n ding dat je eigenlijk wel wil bewaren maar zijn beste tijd heeft gehad. Bovendien is het ontwerp meestal niet heel tijdloos en duurzaam. Dus toen ik zelf moeder werd van ons zoontje Vik wilde ik wel graag zoiets. Iets dat me zou herinneren aan dat bijzondere moment. Het moment dat ik voor het aller eerst moeder werd. Het moment dat ik me zo krachtig én kwetsbaar tegelijk voelde. Dat moment wilde ik vast houden en dichtbij me houden. Ze groeien namelijk zo hard. Ja écht, hoe cliché dit ook klinkt. Ik wilde dus graag een tastbaar product dat me af en toe even terug kon brengen naar die eerste momenten samen. Alleen dan dus iets moderner en tijdlozer dan een tegeltje van porselein.
Het was een grote mislukking
Ik ben uren bezig geweest met het ontwerpen van zo'n geboortebord. Wat moet erop komen? Welke lettertypes? Wat voor vorm moet het hebben? Allerlei verschillende materialen geprobeerd. Het liefst wilde ik iets van hout maar daar waren ook al tientallen voorbeelden van te vinden.
Uiteindelijk had ik alle keuzes gemaakt, het ontwerp was klaar. Het zou met een laser gebrand worden op een spiegelend plexiglas plaatje. Dat kon ik niet zelf. Dus je kunt je voorstellen dat de week die het duurde voordat het klaar was voorbij kroop in mijn ogen. Toen ik het bordje eindelijk in handen had kon ik wel janken. Je zag er he-le-maal niets van. De tekening, de letters, alles viel weg in het gekozen materiaal. Daar ging mijn idee. Alle enthousiasme en motivatie die ik had om hiervan iets tofs te maken waren ook gelijk verdwenen. Ik had er geen zin meer in, het hele idee kon de pot op wat mij betreft.
Totdat mijn vriend het bordje geheel toevallig omhoog hield, tegen de zon in. Ineens zag je alles staan in een mooie gloed van zonlicht. Toen was het meteen duidelijk: we moeten er een lampje van maken!
Dus toen: Opnieuw naar de tekentafel
Het hele ontwerpen begon weer opnieuw, met nieuwe motivatie uiteraard. Ik zag het weer helemaal zitten. Dit lampje is nog beter dan het oorspronkelijke idee, dacht ik! (had ik al gezegd dat ik redelijk impulsief ben?)
Ik ging er vol voor. Ik begon met het maken van de lijst, in het schuurtje van mijn vader. Af en toe had ik wel zijn hulp nodig, want hoe werkt een bovenfrees ook alweer?! Maar na een paar dagen was het lampje af en was ik oprecht blij met het eindresultaat! Ik deelde het vol enthousiasme op Instagram. En daar volgde al snel de vraag:
Wil je dit ook voor mijn kind maken?
Ja, natuurlijk wil ik dat! Dat lijkt me zelfs fantastisch, ik droomde er al een heel tijdje van om mooie dingen te maken voor anderen. Met mijn handen bezig zijn in plaats van achter een computer te zitten. Dus ineens kon ik het hele idee verder uit gaan denken. Kan ik het in andere kleuren aanbieden? Verschillende ontwerpen? Waar ga ik het verkopen en kan ik dat allemaal zelf? Ik vond het ontzettend leuk en spannend, de verkoop ging goed en ik kreeg ontzettend veel leuke reacties.
Het was teveel
Maar ik had geen rekening gehouden met hoeveel tijd me dit allemaal zou kosten. Ik werkte ook nog voor een baas en was natuurlijk net zelf moeder geworden. Ik had het opzetten van een bedrijf echt onderschat, met alles wat erbij komt kijken. Uiteindelijk was het gewoonweg teveel voor mij, dus haalde ik de website weer offline. Het idee bleef wel door mijn hoofd spoken en ik kreeg ook regelmatig de vraag of ik die leuke lampjes nog maakte.
Een sprong in het diepe
Dus toen de mogelijkheid zich voordeed om te stoppen bij mijn baan in loondienst besloot ik er voor te gaan. Volle focus op het maken van een mooi en uniek product dat ik kan gaan verkopen. De nodige hulp ingeschakeld en daar zijn we dan. Ik geniet enorm van het creatieve proces en vind het een té gek idee dat er al zoveel kindjes iedere nacht in slaap vallen onder een lampje dat ik gemaakt heb!